Denon AH-D7200 - rock'n'roll

1. Wstęp

Denon to japońska firma dobrze znana i ceniona w Polsce. Ja podziwiam jej urządzenia z serii S1 z lat 90-tych. Miałem dyskofon DCD-S1 – genialna budowa jakość dźwięku. Mam marzenie aby kiedyś kupić zestaw DP/DA-QS1. W tamtych latach wszyscy wielcy japońscy producenci mieli genialne produkty w linii top premium. Pioneer kontynuuje produkcję takich urządzeń pod marką TAD. Denon niestety nie oferuje obecnie urządzeń audio o tak wysokiej jakości.Wracając do słuchawek, oferuje je krótko, w stosunku do np: Beyerdynamic ale długo, w stosunku do Oppo, czy HIFIMAN. Oferta jest umiarkowana co do ilości modeli i wysokości cen. Przedmiotem recenzji jest najwyższy model AH-D7200
Jest to całkowicie nowa konstrukcja, w niczym nie przypominająca modelu wcześniejszego D7100. Model dwie generacje do tyłu D7000 jest podobny w ogólnej budowie i materiałach: drewno i metal. Model D7100 też ma muszle drewniane ale osłonięte przez plastikowy pałąk pomalowany srebrzanką. Zauważyłem, że nawet niektórzy właściciele tego modelu, z powodu braku wiedzy o materii przedmiotów lub zaślepienia fascynacją do tych słuchawek, twierdzą, że pałąk jest zrobiony z aluminium. Tego oczekujemy po słuchawkach za ponad 3kzł. Niestety pałąk jest w nich wykonany z plastiku, tak samo jak w kosztujących połowę mniej D600. Różnica jest taka, że w D600 plastik jest czarny, a w D7100 pomalowany na srebrny kolor i z czasem się wyciera.

2. Denon AH-D7200 - budowa

Mało prawdopodobne, że ludzie rządzący w firmie Denon poczuli się winni, że nabrali wielu klientów na kolor pałąka. Myślę, że konkurencja wymusiła zmianę myślenia i nowy model flagowy AH-D7200 wykonany jest tylko z aluminium, stali, drewna i skóry. Tak powinno być!
Od strony materiałowej słuchawki warte są swojej ceny katalogowej. To widać i czuć od pierwszego kontaktu. Pudło zrobione jest z tektury ale ładnie polakierowane, z kolorowymi zdjęciami i opisem budowy słuchawek na zewnętrznej obwolucie.

Po jej zdjęciu pudło rozkłada się na dwie części. W dolnej włożone są słuchawki w gąbce i zwinięty przewód o długości 3m. Już sam widok leżących w pudle słuchawek, cieszy moje oczy. Po wzięciu ich w dłonie, na mojej twarzy pojawił się uśmiech zadowolenia.
Tu pojawia się po raz pierwszy porównanie do konkurencji w kontekście ceny. Drugi raz pojawi się przy dźwieku.
Pierwsza cena katalogowa tych słuchawek wynosiła 4,5kzł i materiały oraz onstrukcja D7200 w pełni ją usprawiedliwiają. Obecnie podawana cena w różnych sklepach to 3,5kzł – rewelacja! Jednak na allegro można te słuchawki nowe kupić za 2,5kzł – nokaut dla konkurencji pod względem budowy i materiałów. Wystarczy, że wspomnę o Grado które za 3 razy wyższą cenę oferuje słuchawki z topornymi kablami, zamontowanymi na stałe i nausznikami z gołej gąbki. Na dokładkę Sennheiser HD-800s – plastic fantastik za 6,5kzł. Wiem, że jeśli kochasz tą markę, to nic tego nie zmieni. Nie denerwuj się. Na razie porównuję tylko budowę i materiały.
Denon AH-D7200 to słuchawki bardzo ekskluzywne w swym wyglądzie. Zapewniam Cię, że zostawiają całą konkurencję ze wstydem.
Konstrukcja jest klasyczna, choć ma pewne „nowości”. Pałąk jest pojedynczy z wysuwanymi końcówkami, które trzymają muszle. Wysuwane końcówki nie mają postaci blachy, jak zwykle to bywa ale dwóch drutów stalowych – bardzo stabilna konstrukcja.
W każdym z nich, od wewnątrz są nacięte wgłębienia, w które wchodzi zapadka kulkowa. Zasada działania podobna jak w drzwiach wejściowych do sklepu. Bardzo dobrze to działa. Regulacja jest łatwa i nastawy pewnie trzymają. Na zewnętrznej stronie jednego drutu, naniesiona jest podziałka – 9 stopni.


Ja mam małą głowę – używam kasku w rozmiarze S, a mam pałąk ustawiony na pozycji piątej. Jeżeli masz dużą głowę – kask XL, to sprawdź przed zakupem słuchawek, czy wystarczy Ci regulacji pałąka.
Inną nowością jest rozwiązanie jarzma. Obejmuje ono muszlę z dwóch stron ale długość ramion jest różna i kształt niesymetryczny.
Tylne ramię jest dłuższe niż przednie i odgięte na zewnątrz. Efekt wizualny jest ciekawy ale nie wiem, czy to rozwiązanie ma jakieś przesłanki poprawiające używanie słuchawek. Ja tego nie odczułem.
Konstrukcja mechaniczna pałąka i jarzm zapewnia duży zakres ruchu muszli w osi pionowej i poziomej.
Kolejną ciekawostką, której celu nie znam jest to, że w pozycji neutralnej mechanizmu obrotowego w osi pionowej, muszle nie są równolegle do siebie, tylko rozwarte bardziej z przodu.

Poduszki mają większą grubość w tylnej części, czyli za uchem, względem przedniej. To obecnie typowe rozwiązanie stosowane przez wielu producentów słuchawek, w celu lepszego ułożenia przetworników względem uszu. Poduszki muszli są dość twarde ale wygodne, bo szwy łączące kawałki skóry są wewnątrz i nie wciskają się w twarz w trakcie słuchania.


Otwór wewnątrz poduszek jest mniejszy o profilowanym ksztalcie i przesuniety do przodu ale mieści średniej wielkości uszy.
W porównaniu do poduszek SONY Z7 i AudioQuest NightHawk Carbon, są najtwardsze. Skalę różnic mogę zobrazować takim porównaniem: nauszniki MDR-Z7 są jak miekkie, domowe kapcie, NH Carbon jak buty do biegania NIKE Air, a AH-D7200 jak półbuty ze skóry wysokiej jakości. Nic nie uwiera, nie gniecie ale czuć je na nogach. Mam nadzieję, że takie porównanie daje Ci wyobrażenie o komforcie noszenia D7200. Poduszki można zdjąć, bo są zamocowane na zatrzaskach.


Rodzaj zatrzasków jest inny niż NightHawk Carbon. Tamte lepiej działają i łatwiej ściąga się pady. 
Co do materiału użytego do obszycia poduszek muszli, producent nie podaje informacji. Według mnie jest to wysokiej jakości skóra syntetyczna. Podaje natomiast, że do obszycia pałąka użyto skóry owczej. 
Apropo poduszki pałąka, to jest ona od dołu przeszyta białą nicią we wzór karo.
Może to i ładne? W D600 pady są zeszyte białą nicią, w tym modelu są zeszyte czarną. Niestety miękka warstwa pod skórą ma grubość tylko 2-3mm, a pod nią jest płaska elastyczna przekładka z plastiku lub tektury. Tak więc bardzo skąpa grubość jak na poduszkę pałąka i ma to przykre konsekwencje dla komfortu. Ponieważ poduszka jest szeroka i płaska od dołu, a głowa moja i pewnie większości ludzi, nie jest płaska więc poduszka ma kontakt z głową tylko swoim brzegiem i uciska głowę twardą przekładką, która jest pod 3mm gąbki. Skutkuje to u mnie bólem głowy w miejscu styku.
Pierwszy raz spotkałem się z taką sytuacją aby pałąk wywoływał dyskomfort i w krótkim czasie 30-40 min. ból. Jestem go w stanie wytrzymać ale kosztem komfortu i przyjemności ze słuchania muzyki. Rozwiązałem tem problem słuchając na leżąco. Wtedy poduszka pod głową przejmuje rolę podtrzymywania słuchawek na uszach, a nie pałąk.
Budowa pałąka jest niedopracowana. To jedyna wada użytkowa ale bardzo poważna.
Konstrukcja muszli i jarzm jest ze stopu aluminium anodowanego. Anodowanie to rodzaj obróbki elektrochemicznej, której celem jest zabezpieczenie powierzchni aluminium przed utlenianiem. Jest to konieczne pownieważ aluminium bardzo łatwo łączy się z tlenem nawet w domowych warunkach. Niestety w słuchawkach Denon proces tej obróbki nie został przeprowadzony skutecznie i dlatego na aluminiowych elementach z czasem pojawiają się ciemne ślady po palcach. Wiadomo, że nasza skóra ma rózne pH. Jeżeli masz tak agresywne pH skóry, że nie możesz nosić biżuterii ze srebra, bo zostawia na skórze ciemne ślady, to po Twoich palcach zostaną trwałe, ciemne ślady na aluminiowych częściach słuchawek D7200. Ja nie mam agresywnego pH, a zauważyłem po kilku tygodniach używania tych słuchawek, pierwsze ślady po palcach. Usunąłem je przez wypolerowanie ręczne.
Kopuły muszli wykonane są z drewna orzechowca i nie są polakierowane, co nadaje słuchawkom uroku. Wewnątrz są przetworniki dynamiczne o średnicy 50mm.


Ich membrany wykonane są z papieru i zawieszone na resorze gumowym. Każda słuchawka zasilana jest niezależnie poprzez wtyk mini Jack mono.
Gniazda są od spodu muszli ale przesunięte na obwodzie do przodu więc przewody się nie załamują gdy obracam głowę w bok.
Smaczku wytworności dodaje logo producenta zrobione z metalu, umieszczone w zagłębieniach muszli.


Klasa, w zestawieniu z lakierowanym logo na innych słuchawkach. Dość zachwytów.
Gdy wziąłem do porównania słuchawki SONY MDR-Z7 i przyjrzałem się z bliska jednym i drugim, to zanim znalazłem napisy z informacją, wiedziałem, że Z7 są produkowane w Japonii, a D7200 w Chinach. Jakość wykonania Denon jest bardzo dobra ale da się zauważyć szczegóły, które nie są tak perfekcyjnie dopracowane jak w Z7. Między aluminiową ramą muszli, a drewnianą kopułą jest zbędna szczelina, która ma różną szerokość.

Alumionowe jarzma nie są odlane tak idealnie jak w słuchawkach SONY i konieczna była ich obróbka mechaniczna, której ślady widać ale tylko na wewnętrznej stronie. Metalowe elementy Z7 są właściwie zabezpieczone przed utlenianiem dlatego po trzech latach używania ich nie ma żadnych śladów po palcach.

3. Denon D7200 - dźwięk

Przesłanie firmy Denon jest jednoznaczne i czytelne dla mnie. Podana moc chwilowa jaką słuchawki mogą pobrać to 1,8W i w komplecie tylko jeden kabel o długości 3m, zakończony od strony wzmacniacza dużym Jackiem. Zatem AH-D7200 przeznaczone są do łączenia z silnymi wzmacniaczami stacjonarnymi. Słuchałem ich tylko w moim systemie wzorcowym – opis we wstępie do recenzji.
Gdy rozpakowałem nowe słuchawki, połączyłem je ze wzmacniaczem kablem fabrycznym i włączyłem muzykę aby sprawdzić, czy grają. Grały ale dźwięki były bardzo dziwnie prezentowane. Mianowicie wszystkie wzdłuż jednej linii łączącej obie słuchawki od centrum głowy daleko na boki wyrzucane, czasem na różnych wysokościach. Bardzo dziwnie to brzmiało. Pierwszy raz spotkałem się z czymś takim. Zmieniłem kabel fabryczny na wygrzany kabel ze srebra klasy 6N i słuchawki od razu zaczęły grać normalnie, tworząc scenę z przodu. Być może po wygrzaniu fabrycznego kabla ten dziwny efekt zniknie? Nie wiem, bo słuchawki wygrzewałem i słuchałem tylko z moim kablem srebrnym.

Denon D7200 prezentuje muzykę dynamicznie, rytmicznie i bezpośrednio. Ich styl gry najbardziej mi odpowiada z muzyką, która wywodzi się od rock’n’roll.
Świetnie brzmią stare nagrania ZZ Top, Rolling Stones, Deep Purple. Równie dobrze Bruce Springsteen, np: The Rising, a także cięższa muzyka, np: Metallica, KORN, Motorhead. Album Burn my ayes grupy Machine Head, to genialny rock’n’roll na ostro, świetnie wyreżyserowany i nagrany. Denon D7200 świetnie przekazuje całą energię, która z niego bije. Niezależnie jak gęsty rytm wybija stopa perkusji, a często wybija go podwójna stopa więc jest bardzo szybki, dla tych słuchawek, to żaden problem. Do tego czytelnie słychać gitary zarówno te tworzące tło jak i solowe. Głos wokalisty jest czytelny i czysty nawet w najbardziej gęstych i głośnych fragmentach. Talerze perkusji brzmią delikatnie i rozdzielczo ale nie narzucają się. To świetnie służy takiej muzyce. Gitara basowa jest sprężysta, czytelna i nie napompowana. Mnie się to podoba ale jeżeli lubisz dużo basu, to w takiej muzyce będziesz odczuwał pewien niedosyt. Włączyłem także płytę z jazzem elektrycznym. Trio of Doom nagrana w 1979 r. przez McLaughlin, Pastorius i Williams, to bardzo wymagająca od sprzętu, mieszanka dźwięków perkusji, gitary basowej i gitary elektrycznej. Słuchawki flagowe firmy Denon pokazały wszystkie niuanse brzmienia instrumentów w rękach mistrzów. Dźwięki gitary elektrycznej były agresywne ale nie piskliwe. Popisy Jaco na basie czytelne nawet w tle, rytmiczne i mocne ale nie pogrubione. Z kolei perkusja to rytm, tempo i piękne, czyste i rozdzielcze talerze, np: początek 6 ścieżki.
Do dalszych odsłuchów sięgnąłem po wybornie nagrany pop. Album Ray of light / Modonna jest bardzo trudny do prawidłowego odtworzenia, bo obfituje w dużą ilość różnych dźwięków syntetycznych, które pojawiają się w różnych miejscach, a do tego wokal i to wszystko na tle bardzo niskich linii syntetycznego basu. Ku mojemu zaskoczeniu AH-D7200 nie pokazały tej muzyki we właściwy sposób. Całość brzmiała zbyt miękko i mało rozdzielczo. Głos Madonny był zbyt delikatny i wycofany. Niski bas przeładowany, gumowaty i bez kontroli, mimo zastosowania bardzo mocnego i szybkiego wzmacniacza. Puściłem Secrets / Toni Braxton i bez problemów, bo nie ma tak niskich linii basu jak u Madonny. Wróciłem do rocka. Once upon a time / Simple Minds – świetnie. Brother in arms / Dire Straits – bardzo dobrze. Afraid of sunlight / Marillion – potężne uderzenia basu bez najmniejszych zastrzeżeń, co do wypełnienia, zejścia i kontroli. Perkusja, gitary też. Głos wokalisty czytelny, delikatny, bez sybilantów. Czego chcieć więcej?
Włączyłem muzykę jazzową Siesta / Davis, Miller. Słychać mnóstwo szczegółów, w które ta płyta obfituje. Trąbka mistrza brzmi jędrnie ale łagodnie, nie tak jasno i przenikliwie jak powinna. Popisy Marcusa na basie mają drajw, energię i kontrolę – Ok! Już wiem o co chodzi.
Transport Mistrale kręci płytą Thunderbird / Cassandra Wilson, słucham kilku utworów i mam pewność. Na tej płycie w jednych utworach gra bas elektryczny, a w innych bas akustyczny – kontrabas.
Gdy gra ten pierwszy słuchawki Denon D7200 nie mają problemu z jego poprawnych odtworzeniem. Gdy gra kontrabas, który ma znacznie większą paletę harmonicznych, słuchawki tracą kontrolę nad jego dźwiękami. Szarpnięcia strun zlewają się, bo trwają zbyt długo. Przy głośności live, pojawia się kompresja i dudnienie. Wtedy szarpnięcia strun brzmią jak uderzenia w wielki bęben. Membrany starają się przetworzyć niski, obfity bas ale nie dają rady. Drewniane kopuły są zbyt płytkie aby wytłumić ciśnienie wytwarzane przez tylne strony membran. Nie mają otworów stratnych, które zastosowało SONY w MDR-Z7 i skutecznie zlikwidowało efekt poduszki powietrznej, która tworzy się w komorze rezonansowej przetwornika.
Aby uniknąć tego zjawiska, głośniki dynamiczne w 95% przypadków mają porty bas-refleks. W kilku procentach aplikacji linie transmisyjne, np: PMC OB1, a te które mają zamknięte obudowy i dobrze grają, np: ATC SCM40, są rarytasem. Zaprojektowanie zamknietych słuchawek, które dobrze grają, jest bardzo trudne dlatego większość jest otwartych.
Chcę abyś dobrze zrozumiał skalę problemu z basem w Denon D7200.
90% muzyki wszelkich gatunków jakich na nich słuchałem, nie pokazuje żadnego problemu z przetwarzaniem basu. Problem, który opisałem pojawia się tylko przy odtwarzaniu płyt, na których zarejestrowano bardzo niski i obfity bas syntetyczny – Madonna lub przesadnie obficie nagrany bas akustyczny, z czego są znane wszystkie płyty Cassandra Wilson. Uspokoiłem Cię wiec czytaj dalej.
Odsłuchy różnej muzyki, w której ważny jest wokal, pokazały, że D7200 jakby osłabiają jego dominującą, pierwszoplanową rolę. W muzyce rock i metal, wychodzi to na korzyść, ponieważ wokaliści często mają średni talent wokalny i kiepską dykcję, która skutkuje podkreślaniem sybilantów. W wykananiu D7200 ich głosy lekko łagodnieją i nie narzucają się.
Postanowiłem potwierdzić obserwację o łagodzeniu dźwięku. Włączyłem płytę z muzyką fado ale taką lekką w odbiorze – Sensus / Cristina Branco. Po 2-3 utworach zacząłem się nudzić i po trzecim wyłączyłem, chociaż bardzo lubię tą muzykę. Na poprawkę Come Sunday / Charlie Haden, Hank Jones – bardzo spokojna i nastrojowa muzyka. Dałem radę przesłuchać tylko dwa utwory i wyłączyłem. Taki usypiacz, to najlepszy test, czy dane urządzenie potrafi stworzyć wciągającą prezentację muzyczną. Denon z taką muzyką nie potrafi.
Moje wnioski są następujące. Słuchawki D7200 prezentują zuborzoną paletę harmonicznych dlatego barwa instrumentów akustycznych i głosów jest uproszczona i niewiarygodna. Inaczej pisząc mało wciągająca. D7200 bardzo dobrze przekazują rytm, dynamikę i dużo dźwięków dlatego muzyka typu rock’n’roll brzmi ciekawie i wciągająco. Gorzej jest z oddaniem mikrodynamiki. Dźwięki pokazywane są całościowo bez mikroniuansów i faktur. Instrumenty i ludzie jawią się jako gładkie bryły bez wewnętrznego życia i pulsowania. Taka uspokojona pod względem mikrodynamiki i zuborzona pod względem ilości harmonicznych, zwłaszcza tych jaskrawych, prezentacja nie sprawdza się, gdy spokojnie plumkają tylko dwa instrumenty lub smętnie śpiewa dziewczyna w towarzystwie samego fortepianu, np: Diana Krall lub kontrabasu – Cassandra Wilson.
Dopełnieniem jest lekkie złagodzenie głosów i gitar ale co ważne, bez ich pogrubiania. Korzysta na tym muzyka rytmiczna typu: rock, metal, rythm’n’blues, funky, czyli każda, która wywodzi się lub czerpie z korzeni rock’n’roll. Dzięki temu jazgot gitar elektrycznych jest świetnie prezentowany i za każdym razem podkręcałem głośność aby się nimi cieszyć wraz z łomotem perkusji i warczeniem basu. Głosy są lekko złagodzone i lekko wycofane, co wynika z wyżej opisanych braków w przetwarzaniu muzyki przez D7200. Nie stwierdziłem dołka na charakterystyce przetwarzania. Niedostateczne wypełnienie głosów harmonicznymi, objawia się ich lekkim wycofaniem. U niektórych wokalistów sybilanty wychodzą na wierzch ale są gładkie i łagodne dlatego nie psuje to komfortu słuchania muzyki, np: Steve Hogarth z Marillion brzmiał bardzo przyjemnie, a nie zawsze tak jest.
Wszytskie opisane cechy dźwięku Denon D7200 są charakterystyczne dla przetworników papierowych, niezależnie jak nazwie je producent.
Czy gdyby Denon nie podał z jakiego materiału zrobiona jest membrana D7200, to zgadłbym? Hm?
Skoro potrafię, po krótkiej rozmowie lub czasem tylko obserwacji jakiejś osoby, odgadnąć jej znak zodiaku, to myślę, że zgadłbym z czego zrobione są membrany D7200. Wiem z doświadczenia z kolumnami, że papierowe membrany dobrze jest napędzać wzmacniaczem lampowym. Wzmacniacze lampowe bardzo mocno nasycają sygnał muzyczny harmonicznymi i takie połączenie daje finalnie dźwięk żywy i wciągający. Jeśli interesujesz się audio nie od wczoraj, to też wiesz, że Audio Note robi do swoich lampowców głośniki z papierową membraną i grają razem rewelacyjnie. Dźwięk głośników Triangle też zawsze najbardziej mi się podobał jak napędzał je wzmacniacz lampowy.
Inną cechą charakterystyczną dla przetworników papierowych, jest wysoka skuteczność przetwarzania sygnału elektrycznego na falę akustyczną. Z tego powodu głośniki specjalizowane do łączenia z lampowcami zwykle robione są na przetwornikach papierowych. Denon AH-D7200 też ma wysoką skuteczność – 105dB i to słychać, chociaż do pokazania pełni możliwości dynamicznych potrzebuje sporo mocy.
Myślę, że podłączenie D7200 do mocnego wzmacniacza lampowego, np: Little Dot mkVIII, skutkować będzie bardzo dużą poprawą w wypełnieniu dźwięków harmonicznymi i ogólnym ożywieniu przekazu. Niestety nie miałem sposobności sprawdzić takiego połączenia.
Scena muzyczna, którą tworzy Denon D7200 w mojej głowie, ma właściwe proporcje między szerokością i głębokością. Zaczyna się od linii uszu i idzie do przodu. Dżwięki sztucznie nagrane potrafią pojawiać się w różnych miejscach, płynnie wypełniając całą przestrzeń z przodu na różnych wysokościach, a czasem za uszami. Plany dźwiękowe są czytelne, nawet przy wielu instrumentach na scenie. Czuć swobodę w ich grze. Akustyka sal nagraniowych jest pokazywana oszczędnie ale poprawnie.

4. Denon AH-D7200 - podsumowanie.

Porównianie do konkurencji po praz drugi, tym razem w kontekście jakości dźwięku.
Od kilku tygodni słucham muzyki równolegle z wygrzanych już słuchawek AudioQuest NightHawk Carbon i przymierzam się do napisania ich recenzji. Ponieważ obecnie ich cena na allegro to również 2500 zł za nowe więc do porównania z Denon D7200 nadają sie idealnie. Jeżeli używasz słuchawek tylko w domu, tak jak ja, to nie ma znaczenia, że NH Carbon mają konstrukcję półotwartą. Ważne są różnice w dźwięku.
Denon D7200 grają bardziej dynamicznie i rytmicznie. NH Carbon spokojniej, co wynika z tego, że ich dźwięk jest delikatniejszy i miększy. Bas mają podobnie rozciągnięty jak D7200 ale obfitszy, bardziej obły i mniej rytmiczny. Barwy głosów i instrumentów akustycznych są w obu słuchawkach pastelowe, bez jaskrawych składników, przez co brzmią niezbyt prawdziwie. D7200 prezentują dźwięki bardziej zwarte i dosadne w porównaniu do NH Carbon. W obu modelach wokale są lekko wycofane, mniej namacalne niż zazwyczaj. To ich wspólna cecha, a dla mnie wada. Wysokie tony NH Carbon ciągną trochę dłużej i odrobinę głośniej, a ich charakter jest subtelny.
AQ NightHawk Carbon i Denon D7200, to ta sama klasa dźwięku i ogólnie dość podobny styl. Wybór zależy od preferencji i użytego sprzętu. Puenta?
Jeżeli chcesz kupić słuchawki za 2kzł, to dołóż 25% i kup Denon D7200 lub NH Carbon. Nie masz więcej pieniędzy, to pożycz lub wstrzymaj się z zakupem, aż dozbierasz 500zł bo warto!
W stosunku do najlepszych słuchawek za 2000zł, np: Bayerdynamic Amiron, Sennheiser HD660s, Denon D7200, to zupełnie inna liga. Ekskluzywne wykonanie i dźwięk o klasę lepszy pod każdym względem. Tak właśnie!
Gdyby za D7200 trzeba było zapłacić 3,5kzł, to wtedy różnica w klasie dźwięku kosztowałaby ponad 50% ceny HD660s. Nie namawiałbym Cię abyś tyle dołożył. Tymczasem Denon zrobił kuku starym słuchawkowym potentatom i trzeba z takiej okazji skorzystać!
Ale zaraz...przecież SONY MDR-Z7 też można kupić nowe za 2,5kzł. Prawda!
Zanim zaczniesz czytać dalej i mysleć o nich, musisz wiedzieć, że wymagają bardzo mocnego – min. 5W, szybkiego i z bardzo dobrą kontrolą wzmacniacza. Bez takiego wzmacniacza możesz je pominąć i skupić się na Denon i AudioQuest.
Denon D7200 ma węższe pasmo efektywnego przetwarzania muzyki od SONY Z7. Wysokie tony szybciej wycisza, skracając tym samym wybrzmienie talerzy perkusji. Oszczędniej i mniej przekonująco pokazuje akustykę sal nagraniowych. Z7 też nie są nachalne w zakresie wysokich tonów ale słychać, że potrafią więcej pokazać szczegółów. D7200 bas mają skromniejszy od Z7 pod kątem roziągnięcia i wypełnienia. W ekstremalnie trudnych sytuacjach tracą kontrolę, a MDR-Z7 nie traci i spokojnie pokazuje najniższe dźwięki z pełną kontrolą.
W bezpośrednim porównaniu łatwo słychać, że SONY Z7 grają bardziej otwartym dźwiękiem na średnicy od D7200 i NH Carbon. Słuchawki D7200 delikatnie wycofują średnicę i łagodzą atak instrumentów dlatego w wielu sytuacjach ich dźwięk jest przyjemniejszy w odbiorze od tego z MDR-Z7. 
SONY Z7 są dla mnie bardziej obiektywne i prawdziwe w swojej prezentacji muzyki.

Denon AH-D7200 stworzone są do grania w stylu rock’n’roll.
Jeżeli zależy Ci na słuchawkach o rasowym wyglądzie w ekskluzywnym wydaniu: drewno, metal i skóra, to tylko Denon spełni Twoje oczekiwania w zakresie cen do 3,5kzł.