1. Pioneer Master 1 – wstęp
Słuchawki te są szczytowym modelem producenta i kosztują 11kzł. Jeśli to nie jest pierwsza moja recenzja, którą czytasz, to wiesz, że bardzo lubię japońskie produkty audio i samochody za ich jakość wykonania, trwałość i dopracowanie szczegółów, co przekłada się na ponadprzeciętne możliwości, w tym przypadku dźwiękowe. O nich w dziale Dźwięk.
Bardzo ciekawiło mnie jak grają tak drogie słuchawki mojej ulubionej firmy więc je kupiłem i po ośmiu miesiącach używania opiszę ich dźwięk i ergonomię.
Może się zastanawiasz po co piszę teraz kolejną recenzję modelu, który miał swoją premierę kilka lat wcześniej.
Uważam, że każda recenzja zwiększa Twoje postrzeganie i zrozumienie danego produktu.
Ponieważ nie gonię za nowościami, to chcę nową recenzją zainteresować Cię tymi wyjątkowymi słuchawkami abyś nie pominął ich w swoich poszukiwaniach.
Producenci wciąż tworzą, a gazety i portale internetowe zalewają naszą świadomość nowościami, które rzekomo są lepsze od dotychczasowych. Tak na szczęście nie jest więc warto wziąć pod uwagę model, który nie jest nowością.
Powody są co najmniej dwa. Master 1 możesz teraz kupić używane za połowę ceny.
Po drugie jeśli szukasz takiego dźwięku jaki oferują, to nie znajdziesz lepszej propozycji teraz ani jak sądzę w najbliższych miesiącach, a może latach.
Niech da Ci do myślenia, że mimo upływu prawie 30 lat, wciąż uważam, że najlepszy wzmacniacz zintegrowany w cenie katalogowej do 20kzł, to Pioneer A-07 i nadal go używam jako wzorca i dla przyjemności.
Zatem jeśli nie musisz mieć faktury kosztowej na kupiony sprzęt, to brakiem gwarancji się nie przejmuj i bierz pod uwagę także sprzęt używany, nawet ten który nie jest już produkowany, a nie tylko nowości.
2. Pioneer Master 1 – budowa
Master 1 to słuchawki dynamiczne o budowie akustycznej otwartej, tak bardzo jak to tylko możliwe. W całości są zrobione z metalu i skóry.
Ważą 460g. Impedancja wynosi 45 Ohm, czułość 94dB, moc maksymalna aż 1500mW. Zwracają uwagę bardzo duże muszle i pałąk o skomplikowanej budowie. Główny pałąk ma postać wąskiej blachy, podobnie jak jarzma.
Jarzma są połączone ruchomo nitami z korpusami muszli. Korpusy muszli są odlane ze stopu aluminium. Pałąk i jarzma, ze względu na wymaganą sprężystość i trwałość, zrobione są z duraluminium i anodowane na taki sam srebrny kolor jak muszle. Ze względu na dużą wagę muszli, sam pałąk jest zbyt wiotki dlatego dołożony jest drut stalowy.
Wpinany jest w elementy z logo producenta, które są bazą dla pałąka właściwego i jarzm. Drut można wyjąć po naciśnięciu małego przycisku od wewnątrz, po to aby zamienić go na drugi sztywniejszy, który jest w komplecie fabrycznym.
Ja używałem standardowo założonego. Po wypięciu go okazało się, że konstrukcja jest zbyt wiotka i nie można jej bezpiecznie używać.
Cóż, inżynierowie chcieli dodać coś od siebie, do typowych i sprawdzonych konstrukcji pałąków słuchawek jakie ma np.: SONY MDR-Z7. Celem była możliwość regulacji sztywności, a więc i docisku słuchawek do głowy. Cel według mnie zbędny, bo komplikuje budowę całości, a przy słuchawkach otwartych idealny docisk nie jest ważny. Zatem uważam to za przerost formy nad treścią, czego każdy dobry inżynier/projektant powinien się wystrzegać.
Słuchawki opierają się na głowie poprzez szeroką opaskę z grubej, miękkiej skóry prawdziwej.
Jej końce zaczepione są do plastikowych suwaków, których ruch odbywa się skokowo po nacięciach w pałąku, po zwolnieniu przycisków blokady.
Na przyciskach są angielskie napisy RIGHT w kolorze czerwonym, a na drugim – LEFT w kolorze białym.
Kropką nad i w pietyzmie projektu całej konstrukcji pałąka, jest podklejenie głównej, płaskiej części od spodu cienkim, czarnym, aksamitnym materiałem. Brawo!
Niestety to nie załatwia braku pietyzmu w podejściu do jego obrobienia po wytłoczeniu. Właściwie brak obróbki krawędzi pałąka i jarzm jest dużym zaniedbaniem lub błędem. Krawędzie nie są oczywiście tak ostre aby się skaleczyć ale kontakt z nimi nie jest miły. Wstyd, że coś takiego jest w produkcie za 11kzł. Minusem całej skomplikowanej konstrukcji jest także brak ruchu muszli w osi pionowej.
Na szczęście dzięki dużej elastyczności pałąka i podatności na skręcanie, muszle bez problemu układają się na mojej twarzy. Ułatwia to także fakt, że oś obrotu jest lekko odchylona od poziomu.
Wewnątrz dużych muszli zamontowane są przetworniki o standardowej obecnie średnicy 50mm. Wyjątkowe jest to, że zrobione są z bardzo cienkiej folii aluminiowej pokrytej ceramiką.
To daje bardzo małą wagę połączoną z bardzo dużą sztywnością i bardzo małą stratnością wewnętrzną. Do zrobienia takiej membrany potrzebne jest laboratorium oraz wiedza i praca zespołu inżynierów. Od strony ucha chroni ją plastikowa żebrowana konstrukcja i siateczka nylonowa. Magnes jest neodymowy. Cała konstrukcja zespołu napędowego oraz zamocowanie i od sprzęgnięcie przetwornika od wibracji, poprzez gumowe elementy, jest skomplikowane i opisane na stronie producenta. Jeśli Cię ciekawią szczegóły zajrzyj tam.
Z zewnątrz muszle są zabezpieczone przez ażurowe osłonki z cienkiej blaszki w kolorze czarnym.
Powierzchnia otworków jest znacznie większa od tej, która została po ich wytłoczeniu, co zapewnia znikome opory akustyczne dla fali dźwiękowej tworzonej przez tylną stronę membran. Jak wspomniałem wcześniej, muszle są bardzo duże. Większe niż mają SONY Z7 mimo, że Z7 mają membrany o średnicy 2cm większej niż Master 1.
Poduszki zrobione są z miękkiej pianki o profilowanej na obwodzie grubości, w celu lepszego dopasowania do twarzy, czyli w części, która znajduje się za uchem są grubsze.
Obszyte są delikatną skórą. Producent nie podaje jaką ale według mnie jest ona syntetyczna. Szwy są od środka, tak że nie wciskają się w twarz jak w poduszkach słuchawek FOCAL, Oppo i MrSpeakers.
Najważniejsze dla komfortu jest to, że ich wewnętrzna średnica jest duża, co powoduje, że ilość miejsca na małżowinę jest niespotykanie duża. W żadnych innych słuchawkach nie zmieszczą się tak duże uszy jak w tych. Ja mam średniej wielkości uszy i w Pioneer Master 1 mam niesamowity komfort, w przeciwieństwie do jego braku w McIntosh MHP1000, KENNERTON Thror i ULTRASONE E11, gdzie ledwo się mieszczą.
Gniazda podłączeniowe zlokalizowane są na obwodzie korpusu muszli, od spodu ale przesunięte lekko do przodu, co chroni kable przy skręcaniu głowy w bok.
Zastosowane gniazda to MMCX, które są kiepskim wyborem ze względu na rzadkość występowania, a więc małą kompatybilność z różnymi kablami, małą powierzchnię styków i niską trwałość przy częstym wypinaniu kabli.
Kabel w komplecie fabrycznym jest tylko jeden. Zrobiony jest z miedzi, ma długość 3m, zakończony jest dużym Jackiem z logo producenta.
Osnuty jest czarnym materiałowym oplotem, ma średnią sztywność i ciężar. Jakość dźwięku oferuje przeciętną i charakter typowy dla kabli tego typu. Ja używałem jak zwykle, kabla zrobionego na zamówienie ze srebra klasy 6N o maksymalnej przeźroczystości akustycznej, zakończonego dużym Jackiem oraz drugiego z miedzi 7N srebrzonej, zakończonego wtykiem Pentaconn 4,4mm do połączenia symetrycznego z DAP-em.
3. Pioneer Master 1 – dźwięk
Zacznę krótko i wprost od stwierdzenia, że Master 1 oferuje dźwięk monitorowy w najlepszym tego słowa znaczeniu.
Jaki to jest dźwięk monitorowy? Bardzo czytelny, który jest potrzebny w studiu w trakcie miksowania i masteringu czyli ostatecznego szlifowania brzmienia płyty. Taki typ prezentacji muzyki oferują także McIntosh MHP1000, jak napisałem w ich recenzji, a nawet dałem im przypisek – Monitory Hi-End. Zgadza się ale jest między nimi spora różnica. MHP1000 to dźwięk studyjny w czystej postaci czyli dużo szczegółów, dużo informacji o miejscu w przestrzeni i czasie trwania dźwięków ale bez dodatków, które służą przyjemności słuchania i są elementem muzyki granej na żywo. Całościowo ich dźwięk jest twardy i napięty, wręcz wyżyłowany, co można w pewnym stopniu zmienić elektroniką, np.: AudioGd lub McIntosh.
Pioneer Master 1 oferuje tyle samo informacji co Maki, we wszystkich aspektach brzmienia ale z jednym zasadniczym dodatkiem - bogactwa harmonicznych. Tylko tyle? Tak! Ten jeden dodatek bardzo mocno zmienia całościowy obraz brzmienia ale nie charakter. Nadal jest monitorowe ale nie suche, sztywne i płaskie tylko żywe i barwne. Ten z pozoru mały dodatek, sprawia, że jest wszystkiego więcej i muzyka ma potęgę i moc. Instrumenty akustyczne mają właściwy ciężar. Wysokie tony są naturalnie błyszczące i promieniują energią tworząc żywą akustykę pomieszczeń.
A bas? Bas zależy od płyty czyli od tego jak jest nagrany. Ogólnie lub inaczej średnio, jest go znacznie mniej niż ze słuchawek Dharma D1000 i ONKYO A800. To oznacza, że słuchawki nie dodają basu od siebie w każdej sytuacji, a raczej dyskretnie dozują. Natomiast gdy jest utwór gdzie nagrano potężny bas, np.: Stanisława Celińska / Malinowa utwór nr:15, Salif Keita / M’Bemba, Marcin Wyrostek / Polacc, Cassandra Wilson / Blue light till dawn – utwór nr: 2 i 3, to wtedy sprawa basu wygląda, a właściwie brzmi inaczej.
Wtedy Master 1 oferują najpotężniejszy bas ze wszystkich słuchawek z przetwornikami 50mm.
Nie chodzi o prostą ilość jak z AQ NightHawk Carbon. Chodzi o moc i zejście połączone z szybkością narastania i kontrolą wybrzmienia bez pogrubiania i utwardzania. W tym sensie Master 1 oferuje bas wzorcowy. Inne słuchawki w porównaniu z Master 1 mają bas zaokrąglony i mało przejrzysty.
Perfekcyjne prowadzenie basu skutkuje także pięknym pokazaniem faktury basu akustycznego i barwy dźwięków różnych kontrabasów, bębnów czy fortepianów. Odnośnie brzmienia króla instrumentów, jest ono optymalnie zbalansowane między objętością i mocą, a perlistością i nośnością dźwięków. Doskonale słychać artykulację uderzeń młoteczków, pracę pedałów i pogłos. Zero zmatowienia i zero dzwonienia. Klasa!
Praca palców na klawiszach fortepianu, akordeonu, czy strunach gitary akustycznej jest pokazana tak czytelnie, że jeśli jesteś muzykiem, to możesz się uczyć jak na warsztatach na żywo. Lepiej potrafi grać tylko KENNERTON Thror – w trakcie odsłuchów. Przeszedłem do średnicy, a ona jest najważniejsza w muzyce akustycznej granej na żywo i słuchanej przez Pioneer Master 1.
Przede wszystkim słuchawki te pokazują muzykę tak jak jest słyszana w rzeczywistości. Mam na myśli kwestię proporcji między pasmami. W czasie koncertu na żywo, 2/3 informacji muzycznych zawiera tzw. średnica, a 1/3 góra + dół. Kontrabas nadaje tylko rytm, a talerze muskane miotełkami tworzą aurę. Uwagę słuchacza pochłania w większości wokalista, lub lider przy fortepianie, z trąbką, saksofonem lub gitarą itp. Nie zrozum mnie źle, jeśli nie bywasz na koncertach.
W dźwięku Master 1 nigdy nie brakuje dolnych rejestrów ani tonów wysokich ale one nie przykuwają stale mojej uwagi. Rozciągnięcie pasma jest bardzo szerokie. Chodzi o to, że dźwięki średnicy są bardzo dobitne, szybkie i kolorowe, co daje im dużo energii i ekspresji, a skutkuje tym, że bardzo absorbują moją uwagę, tak jak na koncercie.
Muzyka przedstawiana przez Pioneer Master 1 ma bardzo rozbudowaną przestrzeń na boki. Jest to wręcz zjawiskowe i przydatne w pracy w studiu przy miksowaniu poszczególnych ścieżek w całość. Odległości między instrumentami są większe niż w rzeczywistości koncertowej. Scena jest znacznie szersza niż pokazują słuchawki SONY MDR-Z7m2, ENIGMAcoustics Dharma D1000. Niestety okupione to jest zmniejszonym wymiarem sceny w głąb. Wyraźnie to słychać gdy zmieniam Master 1 na Z7m2. SONY prezentują scenę węższą ale głębszą, co jest bardziej realistyczne. Jest jeszcze jedna ważna różnica dla której słuchawki MDR-Z7m2, mimo ceny 3,5kzł zaliczam do klasy Hi-End. Otóż w ich prezentacji instrumenty są trójwymiarowe, a inaczej pisząc są bryłami.
Pioneer Master 1 pokazuje instrumenty bardzo czytelnie zdefiniowane i po mistrzowsku odseparowane od siebie ale jako płaskie obrazy, nie bryły. Dla zobrazowania przywołam Ci do pamięci książeczki dla dzieci, w których w trakcie otwierania wstają postacie bohaterów, smoki, a nawet zamki opisywane w bajce. Są bardzo czytelne ale gdy spojrzysz na nie z góry widać, że są wycięte z cienkiej tektury i poza widokiem z przodu, nic za nim nie ma. Mam nadzieję, że rozumiesz co mam na myśli, opisując ten aspekt brzmienia słuchawek Pioneer. Takie obrazowanie dźwięków w przestrzeni także służy pracy w studiu lub analizie nagrań dla frajdy.
Przywoływana już wcześniej płyta Blue light till dawn, obfituje w mnóstwo dziwnych dźwięków, które tworzą muzycy w studiu przy pomocy instrumentów perkusyjnych, głosu i szmat. Gdy słucham jej przy użyciu Dharma D1000, wyobrażam sobie wiatr, dzikie zwierzęta itp. Pioneer Master 1 pokazuje mi jak, gdzie i czym muzycy wywołują te dźwięki i cała magia znika.
Dla zobrazowania różnic w prezentacji dźwięków w przestrzeni, użyję telewizorów. Dharma to jakby obraz filmowy oglądany na ekranie plazmowym. Jest naturalnie ciemny ale wszystkie szczegóły widać i akcja wciąga. Gdy wyświetlisz ten sam film na ekranie LED/OLED, o tej samej wielkości, np.: 60”, to przy ustawieniach standardowych będziesz widział jak na dłoni gdzie stoi kamera, że wybuchają plastikowe miniatury samochodów, że biją się na niby i film Cię nie wciągnie w fabułę. To można zmienić odpowiednimi ustawieniami parametrów obrazu telewizora.
Jeszcze w kwestii porównań brzmienia z innymi modelami. MDR-Z7m2 grają jeszcze potężniej, mają niższy bas. Ich 7-centymetrowej średnicy membrany są poza konkurencją ale wymagają dużo więcej mocy od Master 1. Ilość szczegółów pokazują podobną ale nie przykuwają do nich tak bardzo uwagi jak Master 1. Wysokie tony na skraju pasma mają subtelniejsze wybrzmienie i ciągną je wyżej i dłużej. W ich grze jest więcej aury i tła akustycznego wnętrz, w czym zwykle są lepsze słuchawki zamknięte.
Pioneer Master 1 jest bardziej konkretny i dosadny w kwestii detali. Powyżej pewnego poziomu nie wnika w subtelności. Dzięki temu jego prezentacja jest bardziej rześka. Jeśli chcesz usłyszeć jak bardzo prznikliwy i głośny dźwięk ma flet poprzeczny, harmonijka ustna albo jak głośno czasem krzyczy Mick Jagger, gdy śpiewa, to rzadne inne osłuchawki nie pokażą Ci tego tak dobrze jak Pioneer Master 1.
Dharma D1000 brzmi znacznie bardziej delikatnie i rozdzielczo w górze i łagodnie na średnicy, w stosunku do Master 1. Jeśli u Ciebie gra ostro, to masz problem poza słuchawkami. Bas ma większy, częściej obecny ale zaokrąglony przyjemnie, co służy czerpaniu przyjemności z muzyki. Prezentacja Master 1 zachęca słuchacza do analizowania. Niektóre płyty brzmią nijako, słuchane przez D1000, z powodu łagodności. Rzadko się tak dzieje ale tak jest np.: z muzyką do filmu Kansas City. Zmiana słuchawek na Master 1 z miejsca przywraca tej żywiołowej muzyce wigor i energię. Sprawdź jak brzmi ta niesamowita muzyka z Twoimi słuchawkami.
Na zakończenie zdań kilka o wymaganiach dla wzmacniaczy. Master 1 mają niską, jak na dynamiki, skuteczność: 94dB. Zwykle ten typ słuchawek ma około 100dB. Dla przypomnienia lub informacji, jeśli nie wiesz, każde 3dB mniej w skuteczności, wymaga dostarczenia dwa razy większej mocy elektrycznej aby uzyskać taką samą moc/natężenie dźwięku. Tak, 2 razy! Druga równie ważna sprawa, to moc maksymalna jaką mogą przyjąć: 1500mW. To bardzo dużo. Słuchawki Beyerdynamic T1.2 mają tylko 300mW. Wartości tych dwóch parametrów przekładają się na duże zapotrzebowanie na moc słuchawek Master 1. Oczywiście grają zawsze, ze wszystkim, nawet z telefonem. Nie chodzi o to, czy grają, tylko o to jak grają.
Dla pokazania potężnej skali dźwięku z pełną rozdzielczością i kontrolą basu, potrzebują mocnego wzmacniacza. Oprócz mojego wzorcowego pieca, bardzo dobrze grają z GUSTARD H20 i niewiele gorzej z A20H. Wzmacniacz SONY TA-ZH1ES, który oferuje tylko 1200mW na wyjściu symetrycznym, bardzo dobrze kontroluje membrany Master 1, zapewniając brzmienie pełne szczegółów, mikrodynamiki i subtelności ale bez pełnej skali dynamiki i potęgi. Jeśli lubisz słuchać cicho lub ze średnim poziomem głośności, to nie odczujesz braków. Oczywiście bardzo głośno też grają ale nie ma potęgi. Dość dużo słuchałem i nadal słucham Master 1 z DAP-em FiiO M11 Pro z wyjścia symetrycznego, poprzez mini Jack 4,4mm. O dziwo 550mW, które oferuje ten model, zupełnie wystarcza do bardzo dobrej kontroli basu tych słuchawek, oczywiście bez takiej skali jak z mocnymi wzmacniaczami. To zestawienie podoba mi się znacznie bardziej niż z TA-ZH1ES -recenzja wkrótce, ponieważ SONY oferuje bardzo finezyjny dźwięk ale o małej obfitości harmonicznych, co daje ze słuchawkami Pioneer zbyt powściągliwą emocjonalnie i konturową prezentację muzyki.
FiiO M11 Pro ma dźwięk bardzo obfity i plastyczny, co idealnie pasuje do szybkiego i szczegółowego charakteru Master 1.
Właśnie, charakter tych słuchawek jest w stylu monitorów studyjnych ale ich bardzo duża przeźroczystość i neutralność daje możliwość modyfikacji brzmienia pod swój gust. Możesz uzyskać dźwięk bardzo szybki, zwarty, szczegółowy do granic i napięty lub niewiele tracący na szczegółowości ale płynny i potężny. Jeśli wybierzesz, ten pierwszy rodzaj, to musisz się liczyć z tym, że słabej jakości technicznej nagrania będą przykre w odbiorze. Przerysowane sybilanty, będą kłuły Cię w uszy. Płaski, blady dźwięk będzie Cię nudził. Dlatego uważam, że aby mieć radość ze słuchania muzyki ze słuchawek Pioneer Master 1, trzeba dostarczyć im wysokiej jakości sygnał, o sporej dawce wypełnienia, nie tylko zarys konturów, jaki oferują tanie, kiepskie źródła.
4. Pioneer Master 1 – podsumowanie
Miszczów jest wielu ale prawdziwy mistrz przejrzystości i szybkości jest tylko jeden. Nazywa się Pioneer Master 1
Ogólnie oferuje dźwięk klasy Hi-End pod każdym względem ale w aspekcie szczegółowości i szybkości jest na pierwszym miejscu pośród najlepszych słuchawek.
Więcej szczegółów potrafią pokazać tylko słuchawki elektrostatyczne oraz niektóre izodynamiczne, np.: HIFIMAN HE1000, KENNERTON Thror.
Jeśli brzmienie wszystkich słuchawek wydaje Ci się za mało szczegółowe, za mało przejrzyste, podbarwione i ociężałe, to Master 1 wywoła uśmiech na Twojej twarzy i ubytek z Twojego konta.
Dużym atutem Master 1 jest rzadko spotykany komfort używania i bardzo dużo miejsca na duże uszy.
Wymagają cierpliwego wygrzewania i ułożenia się z elektroniką.
Polecam
Józek Bywalec
Pioneer Master 1 - dyskusja
Pioneer Master 1 - 6
Pioneer Master 1 - 7
Pioneer Master 1 - ażurowa osłona zewnętrzna
Pioneer Master 1 - dodatkowy drut na wymianę
Pioneer Master 1 - drut usztywniający pałąk można wypiąć
Pioneer Master 1 - drut wspomagający pałąk wypiety
Pioneer Master 1 - element łączący pałąk i drut usztywniający z jarzmem
Pioneer Master 1 - element łączący pałąk i jarzmo
Pioneer Master 1 - jarzmo wytłoczone z blachy
Pioneer Master 1 - kabel
Pioneer Master 1 - miękka opaska nagłowna i podklejony aksamitem pałąk
Pioneer Master 1 - mikroskopijne styki gniazda MMCX
Pioneer Master 1 - miniaturka
Pioneer Master 1 - muszla z zewnątrz
Pioneer Master 1 - na manekinie bokiem
Pioneer Master 1 - na manekinie po skosie przodem
Pioneer Master 1 - na manekinie po skosie tyłem
Pioneer Master 1 - na manekinie przodem
Pioneer Master 1 - na manekinie tyłem
Pioneer Master 1 - na manekinie z góry
Pioneer Master 1 - poduszki grube i miękkie
Pioneer Master 1 - poduszki o zmiennej grubości
Pioneer Master 1 - przetwornik zabezpieczony od wewnątrz
Pioneer Master 1 - przycisk do zwolnienia blokady drutu usztywniającego pałąk
Pioneer Master 1 - regulacja pałąka
Pioneer Master 1 - suwak z przyciskiem regulacji wielkości pałąka
Pioneer Master 1 - układ napędowy przetwornika
Pioneer Master 1 - wtyki duży Jack + 2x MMCX
Pioneer Master 1 - zakres ruchu muszli w osi poziomej
Pioneer Master 1 - odchylona muszla
Pioneer Master 1 - jarzmo + łącznik z pałąkiem
Pioneer Master 1 - przycisk blokady
Pioneer Master 1 - z boku
Pioneer Master 1